تاثیر برنامه دهان شویه سدیم فلوراید در دانش آموزان ۱۲-۹ ساله شهرستان شهرکرد

چکیده: زمینه و هدف: فلوراید یکی از مهمترین مواد پیشگیری کننده پوسیدگی دندانی است. با توجه به اجرای برنامه کشوری مصرف دهان شویه در مدارس در سال 1377، این پژوهش با هدف تعیین تاثیر مصرف دهان شویه سدیم فلوراید در دانش آموزان 9 و 12 ساله، قبل و بعد از اجرای طرح در شهرستان شهرکرد و تعیین شاخص dmft (decay missed filled teeth) انجام شد. روش بررسی: این مطالعه از نوع توصیفی – تحلیلی است که در سال 1385 تعداد 472 نفر از دانش آموزان 12-9 ساله به روش نمونه برداری خوشه ای چند مرحله ای و تصادفی ساده انتخاب شدند. شاخص dmft، فلوئوروزیس و التهاب لثه از طریق معاینه دانش آموزان گردآوری و با آمار موجود در سال 1377 (ابتدای اجرای طرح 1377) به کمک آزمون آماری مجذور کای مقایسه گردید. یافته ها: یافته ها نشان داد میانگین dmft (دندان های دایمی) دانش آموزان 9 ساله در سال 85 (63/0±77/0) در مقایسه با سال 1377 (112/0±63/0) افزایش داشته است (05/0p<). همچنین میانگین dmft (دندان های شیری) دانش آموزان 9 ساله در زمان قبل از اجرای طرح 28/0±5/3 و اجرای طرح 059/0±5 بود (05/0p<). میانگین dmft دانش آموزان 12 ساله در سال 77، 11/0±6/0 و در سال 85، 19/0±8/1 بود (05/0p<). در زمینه عارضه فلوئوروزیس در هر دو گروه 9 و 12 ساله در زمان اجرا و قبل از آن اختلاف معنی داری وجود ندارد (05/0p>). نتیجه گیری: با توجه به نتایج به نظر می رسد مصرف دهان شویه سدیم فلوراید با روند اجرایی کنونی در بهبودی شاخص های بهداشت دهان و دندان بی تاثیر بوده و پیشنهاد می گردد که ضمن نظارت دقیق بر اجرای طرح دهان شویه سدیم فلوراید از روشهای دیگری مثل فیشورسیلانت، فلورزنی آب آشامیدنی، غنی سازی شیر در مدارس، دسترسی مناسب به خدمات دندانپزشکی جایگزین و مد نظر مسئولین بهداشتی در سطح کشور و استان قرار گیرد.